L'Internationale |
Интернационалатапрепев: Slavko Janevski
|
| Debout ! les damnés de la terre !
Debout ! les forçats de la faim ! La raison tonne en son cratère : C’est l’éruption de la fin. Du passé faisons table rase, Foule esclave, debout ! debout ! Le monde va changer de base : Nous ne sommes rien, soyons tout ! |
На нозе презрени и гладни!
На нозе робје од цел свет! Со сила урни сила долу, В прав нека падне врагот клет. Стројот стар се урнува, паѓа, На нозе, робје, дигај се! Се менува цел свет од темел, Кој беше ништо тој ќе е сé! |
| C’est la lutte finale :
Groupons-nous, et demain, L’Internationale Sera le genre humain (2 x) |
Тоа ќе е последен
И одлучен, тежок бој, Со Интернационала Во нов и светол строј! (2 x) |
| Il n’est pas de sauveurs suprêmes :
Ni Dieu, ni César, ni tribun, Producteurs, sauvons-nous nous-mêmes ! Décrétons le salut commun ! Pour que le voleur rende gorge, Pour tirer l’esprit du cachot, Soufflons nous-mêmes notre forge, Battons le fer quand il est chaud ! |
Нема врховни спасители:
Ни Бог, ни Цезар, ни трибунот, Производители, да се спасиме самите! Да го донесеме заедничкиот поздрав! За крадецот да испушти душа, За да ја извлечеме душата од занданата, Сами да ја разжариме нашата ковачница, Да го коваме железото додека е жешко! |
| L’État comprime et la loi triche ;
L’Impôt saigne le malheureux ; Nul devoir ne s’impose au riche ; Le droit du pauvre est un mot creux. C’est assez languir en tutelle, L’Égalité veut d’autres lois ; « Pas de droits sans devoirs, dit-elle « Égaux, pas de devoirs sans droits ! » |
Состојбава притиска и законот мами;
Под данокот крвари несреќниот; Ниедна обврска не му се наметнува на богатиот; Правото на сиромашниот е шуплив збор. Доста беше чмаење во стеги, Еднаквоста бара други закони; Нема права без обврски, "вели таа, Ниту пак обврски без права!" |
| Hideux dans leur apothéose,
Les rois de la mine et du rail Ont-ils jamais fait autre chose Que dévaliser le travail ? Dans les coffres-forts de la bande Ce qu’il a créé s’est fondu En décrétant qu’on le lui rende Le peuple ne veut que son dû. |
Одвратни во нивната слава,
Кралевите на рудникот и пругата Направиле ли некогаш нешто друго Освен што го пљачкаат трудот: Во ковчезите на оваа банда Се’ што создадовме е таму. А тие велат дека само си го враќаат, Дека само го сакаат својот долг. |
| Les Rois nous soûlaient de fumées,
Paix entre nous, guerre aux tyrans ! Appliquons la grève aux armées, Crosse en l’air, et rompons les rangs ! S’ils s’obstinent, ces cannibales, À faire de nous des héros, Ils sauront bientôt que nos balles Sont pour nos propres généraux. |
Кралевите не’ гушат во магли,
Мир меѓу нас, војна на тираните! Да ги дигнеме на штрајк војските, Кундакот во воздух, да ги искинеме чиновите! Ако навалат, тие човекојадци, Ќе направат од нас јунаци, Ќе дознаат наскоро дека нашите куршуми Се за нашите сопствени генерации. |
| Ouvriers, paysans, nous sommes
Le grand parti des travailleurs ; La terre n’appartient qu’aux hommes, L’oisif ira loger ailleurs. Combien de nos chairs se repaissent ! Mais, si les corbeaux, les vautours, Un de ces matins, disparaissent, Le soleil brillera toujours ! |
Работници, селани, ние сме
Големата партија на трудбеници; Земјата им припаѓа само на луѓето, Легачот ќе оди да живее на друго место. Колку само од нашите мрши се гостат! Но ако враните, мршојадците, Едно утро исчезнат Сонцето засекогаш ќе свети! |
Последната промена на страницава е извршена на: 2014-12-18