L'Internationale |
Інтэрнацыяналпераклад: Янка Купала |
| Debout ! les damnés de la terre !
Debout ! les forçats de la faim ! La raison tonne en son cratère : C’est l’éruption de la fin. Du passé faisons table rase, Foule esclave, debout ! debout ! Le monde va changer de base : Nous ne sommes rien, soyons tout ! |
Устаньце, парыі планеты,
Ахвяры голаду і зла! Кіпіць, імкнучыся да мэты, Наш розум, прагны да святла! Свет гвалту, здзекаў мы разбурым, Ушчэнт разбурым, а на ім Свет шчасця і дабра збудуем: Хто быў нічым, той стане ўсім! |
| C’est la lutte finale :
Groupons-nous, et demain, L’Internationale Sera le genre humain (2 x) |
Барацьбы з капіталам
Бой апошні ідзе. Інтэрнацыяналам Яднайся, род людзей! (2 x) |
| Il n’est pas de sauveurs suprêmes :
Ni Dieu, ni César, ni tribun, Producteurs, sauvons-nous nous-mêmes ! Décrétons le salut commun ! Pour que le voleur rende gorge, Pour tirer l’esprit du cachot, Soufflons nous-mêmes notre forge, Battons le fer quand il est chaud ! |
Ніхто не вызваліць ніколі:
Ні Бог, ні цар і ні герой — Сябе пазбавім мы няволі Мы самі, дружнай грамадой! Каб свой забраць кавалак хлеба, Рабаўнікоў за горла ўзяць — Надзьмем мяхі: жалеза трэба Пакуль гарачае каваць! |
| L’État comprime et la loi triche ;
L’Impôt saigne le malheureux ; Nul devoir ne s’impose au riche ; Le droit du pauvre est un mot creux. C’est assez languir en tutelle, L’Égalité veut d’autres lois ; « Pas de droits sans devoirs, dit-elle « Égaux, pas de devoirs sans droits ! » |
Закон з нас робіць вінаватых,
Падаткі смокчуць нашу кроў. Дзяржава дбае пра багатых, А праўда бедных — енк без слоў. Але даволі мы маўчалі, І час даўно наспеў сказаць: «Каб праўды болей не тапталі, З кален патрэбна праўду ўзняць!» |
| Hideux dans leur apothéose,
Les rois de la mine et du rail Ont-ils jamais fait autre chose Que dévaliser le travail ? Dans les coffres-forts de la bande Ce qu’il a créé s’est fondu En décrétant qu’on le lui rende Le peuple ne veut que son dû. |
Агідны вы, як крывасмокі,
Чыгунак, шахтаў каралі! Бо вы, з людзей піючы сокі, Свае ўсе скарбы набылі. І колькі б іх вы ні хавалі, Ужо тых скарбаў лёс відаць: Усё, што вы нарабавалі, Павінны будзеце аддаць! |
| Les Rois nous soûlaient de fumées,
Paix entre nous, guerre aux tyrans ! Appliquons la grève aux armées, Crosse en l’air, et rompons les rangs ! S’ils s’obstinent, ces cannibales, À faire de nous des héros, Ils sauront bientôt que nos balles Sont pour nos propres généraux. |
Цары не зманяць нас дурманам:
Народу — мір, царам — вайна! І забастоўкаю тыранам Адкажа армія сама! Няхай тыраны прымушаюць У бой смяротны крочыць нас, — Салдаты ў іх паразражаюць Свае гарматы у адказ! |
| Ouvriers, paysans, nous sommes
Le grand parti des travailleurs ; La terre n’appartient qu’aux hommes, L’oisif ira loger ailleurs. Combien de nos chairs se repaissent ! Mais, si les corbeaux, les vautours, Un de ces matins, disparaissent, Le soleil brillera toujours ! |
Рабочым толькі і сялянам
Належаць гмахі і палі, А дармаедам і тыранам Не будзе месца на Зямлі! Няхай драпежнікаў бясконца Дзяўбуць драпежна груганы, А нам жа ранішняе сонца Заззяе промнямі вясны! |
Апошняе змяненне старонкі адбылося: 2014-03-31