Toen ik met deze webstek begon, vond ik het een goed idee om, zoals op de webstek van Esperanto 3000, aan elke taal een eigen achtergrondkleur toe te kennen. Wist ik veel waaraan ik begon: het ging ook maar om 4 talen, en die gaf ik elk een kleur. Geen probleem.
Maar er kwamen altijd maar talen bij, en na een tijdje kon ik niet anders dan de kleurtoewijzingen te gaan automatiseren. De kleuren moesten toch voldoende verschillen, en alles moest leesbaar blijven. Ook was het mij niet om het even, welke taal welke kleur kreeg: voor sommige taalparen vond ik het belangrijker dat ze voldoende contrasteerden, dan voor andere.
Dus moest de computer kunnen kiezen welke van twee kleurtoewijzingen de beste was. Bij het bepalen van het keuzecriterium lette ik op het volgende:
Daarna moest de computer op zoek gaan naar de allerbeste toewijzing. Al gauw bleek, dat dit probleem even complex was als het beroemde "probleem van de handelsreiziger", dat als inspiratie diende voor mijn verhaal over guglo kaj la birilo. Het komt er op neer dat ik nooit met zekerheid de beste toewijzing zal kennen: ik kan alleen proberen ze zo goed mogelijk te benaderen.
De manier van benaderen zal ik niet proberen uit te leggen. Die zit verborgen in de javascripts die opgeroepen worden door deze pagina's:
Datum waarop deze pagina laatst werd bijgewerkt: 2015-09-16